Er wordt mij regelmatig gevraagd, niet in de laatste plaats door mijzelf, wat ik nu mis, hier in Italie. Want Berlijn is niet Amsterdam, maar Noord-Europa scheer ik graag over een kam, en dus is Noord-Europa niet Italie, Italie niet Rome en Scurcola zeker geen van dat alles. Waarmee ik wil zeggen dat de ene plaats uiteraard altijd anders is dan de andere, maar er in Scurcola duidelijk dingen ontbreken die ik in Berlijn wél vond, en in Berlijn miste ik niet zoveel uit Nederland. Ingewikkeld, maar daarom worden dergelijke vragen ook gesteld.
De glans van het nieuwe is er na bijna een jaar niet eens zoveel af, maar de schimmer van het oude wordt soms wat feller. En dus wordt mij, vooral na het laatste bezoek aan Berlijn en Nederland, duidelijk wat ik mis in Scurcola. Zonder enige pretentie zeg ik: het "intellectuele leven", daarmee bedoelend: even neuzen in een boekwinkel, een stapel tijdschriften doornemen in een café, de NGBK en andere plekken in Berlijn, een lezing op z'n tijd, een boek lenen van een vriend.
Ja, Rome ligt om de hoek, maar Rome is niet de optelsom van mogelijkheden uit Berlijn en Amsterdam. Er liggen geen Nederlandse, amper Duitse en weinig Engelse boeken in de winkels. Een Noord-Europese cafécultuur kennen ze hier niet of nauwelijks. De krant wordt in mijn dorp niet aan huis bezorgd en de NRC de Week was erg fijn zo lang het proefabonnement duurde, maar nu even niet te betalen.
Niet om te klagen, deze constatering. Want ik geniet van al het andere.
Eindelijk heb ik er plezier in gevonden Italiaans te spreken, na een tijdlang verlegen mijn mond gehouden te hebben. Zo ging het toendertijd hetzelfde met het Duits, en uiteindelijk is dat helemaal goedgekomen.
Ik zie ernaar uit dat in september de Nederlandse Uitleenbibliotheek weer opent; elke week, of twee weken, twee ongelezen boeken mee naar huis na een babbeltje. De NRC ligt er in de hal en een wandeltje door Villa Borghese is nooit weg.
Een foto van alweer mijn lievelingsplek tenslotte. Campo Imperatore is leeg, prachtig en vol van leven. Nu struinen er wolven rond, knagend aan een dode koe.
De glans van het nieuwe is er na bijna een jaar niet eens zoveel af, maar de schimmer van het oude wordt soms wat feller. En dus wordt mij, vooral na het laatste bezoek aan Berlijn en Nederland, duidelijk wat ik mis in Scurcola. Zonder enige pretentie zeg ik: het "intellectuele leven", daarmee bedoelend: even neuzen in een boekwinkel, een stapel tijdschriften doornemen in een café, de NGBK en andere plekken in Berlijn, een lezing op z'n tijd, een boek lenen van een vriend.
Ja, Rome ligt om de hoek, maar Rome is niet de optelsom van mogelijkheden uit Berlijn en Amsterdam. Er liggen geen Nederlandse, amper Duitse en weinig Engelse boeken in de winkels. Een Noord-Europese cafécultuur kennen ze hier niet of nauwelijks. De krant wordt in mijn dorp niet aan huis bezorgd en de NRC de Week was erg fijn zo lang het proefabonnement duurde, maar nu even niet te betalen.
Niet om te klagen, deze constatering. Want ik geniet van al het andere.
Eindelijk heb ik er plezier in gevonden Italiaans te spreken, na een tijdlang verlegen mijn mond gehouden te hebben. Zo ging het toendertijd hetzelfde met het Duits, en uiteindelijk is dat helemaal goedgekomen.
Ik zie ernaar uit dat in september de Nederlandse Uitleenbibliotheek weer opent; elke week, of twee weken, twee ongelezen boeken mee naar huis na een babbeltje. De NRC ligt er in de hal en een wandeltje door Villa Borghese is nooit weg.
Een foto van alweer mijn lievelingsplek tenslotte. Campo Imperatore is leeg, prachtig en vol van leven. Nu struinen er wolven rond, knagend aan een dode koe.
No comments:
Post a Comment